"Vakantie" op Koh Tao

Dag lieve allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat we wat van ons hebben laten horen. Op dit moment hebben we een break genomen in de vorm van een "vakantietje" van een week op het eiland Koh Tao. En dat betekent dus geen huiswerk mee !! Wat we wel doen is snorkelen vanaf het strand, rotsen beklimmen, rondrijden op brommertjes over het eiland, lezen, liggen in een hangmat en genieten van de prachtige zonsondergangen.
Het is dat we de 11e april de grens over moeten om de visa te verlengen, want anders waren we hier zeker nog wat langer gebleven!!

Vanaf het laatste verslag hebben we dus veel de zee gezien. Op verschillende plekken, zoals het Cha-amse strand, een soort Thais Zandvoort, waar hele families onder de beschutting van parasols in ligstoelen uitgebreide thaise maaltijden naar binnen werken. Waar heel veel kabaal is maar waar vooral de Thai de stranden bevolken en dat is leuk om naar te kijken. Of het toeristische, westers georienteerde Hua Hin waar we al eerder geweest zijn en wat we nu opeens veel te druk vinden.
Het is erg warm en we merken dat we echt eerder op moeten staan om zo al wat kilometers te hebben gefietst voordat het nog warmer wordt. Als we veel kilometers maken proberen we 7.30 op de fiets te zitten.

Naast dat we veel langs de kust fietsen, langs vissersdorpjes, zoutvelden, kweekvijvers, drogende (inkt)vissen op roosters, fietsen we ook stukken wat meer het binnenland in. De omgevingen zijn werkelijk prachting. Heel veel palmbomen, ananasvelden, Karstgebergte dat loodrecht omhoog steekt en waar de apenrotsen ons eindelijk aapjes laten zien. Dat maakt dus weer dat we een half uur laten vertrekken die ochtend, maar die ongeveer 80 apen van groot tot klein die voorbij trekken, zijn ook werkelijk zo grappig om te zien.

We worden nog geconfronteerd met het feit dat we een verouderde versie hebben van het fietsroute boekje. Je kent het wel, geld uitsparen en copieren maar. Nu blijkt dus dat een tweetal resorts niet meer bestaan die in het fietsboekje staan genoemd en we opeens na een dag van 53 km., 16 kilometer erbij moeten fietsen naar het volgende resort. En dan is het opeens niet zo leuk meer, de warmte, de wind tegen (heb je daar ook weleens) en de weinige inspiratie om de kinderen te motiveren. Toch maar op weg en wat horen we en wat komt er na een aantal kilometers in de middle of nowhere voorbij rijden...........niet te geloven, maar een
prachtig ijscokarretje. En dat was precies wat we nodig hadden!!!!!

Als we in Prachuap Khirikhan aankomen, hebben ze ook hier een apenrots. We staan tussen de apen in en Rob merkt op dat ze echt overal zitten, waarop Sem zegt:"ja, het lijken wel toeristen!" Wij lachen dus.
We nemen het er eens van en gaan voor de luxe suite in een hotel met uitzicht op zee vanaf de 6e verdieping.
In de baai dobberen allemaal vrolijk gekleurde vissersbootjes en het water wordt naarmate we verder komen steeds helderder. Omdat we met het aanplakken van die maand extra de tijd hebben, blijven we ook hier een aantal nachten, vooral omdat het een mooie rustige plek is met weinig toeristen.
s'Avonds trakteren we onszelf op een wijntje en genieten van het uitzicht vanaf het balkon. Verderop zien we de vissersbootjes, nu veranderd in groene glimwormpjes aan de horizon.

We fietsen nog langs het smalste stuk van Thailand (10,9 km.), voordat we in Ban Krut een bungalowtje huren in een Youth Hostel.
Meestal heb ik andere ideeen bij een Youth Hostel, zoiets als met 20 mensen op een slaapzaal. Hier is het dus anders en we worden steeds verwender. Ons gedrag lijkt zich haast automatisch aan te gaan passen aan het klimaat. We luieren, zwemmen, eten en af en toe fietsen we wat tussendoor. Het lijkt ook of we een beetje reismoe zijn. We hebben zoveeeeeeeeeeel gezien en het hoeft even niet zo. Op deze mooie plek waar je langs het strand kilometers kan lopen zonder iemand tegen te komen, waar een zwembad aan het strand grenst, net zoals de palmbomen, komen we wat tot rust. Hier bedenken we dan ook onze uitstap naar Koh Tao.

We fietsen via Bang Saphan, naar Bangburdbeach. We komen nu zelf tot alternatieve routes die niet in het fietsboekje staan en waarschijnlijk veel mooier zijn omdat ze niet over de grote weg gaan. De kids zijn onderweg aan het vezinnen hoe hun eigen resort aan de Thaise kust eruit gaat zien. Die van Mara is 5 kilometer lang, maar dan heb je er ook van alles, tot een efteling aan toe!!
Onderweg stoppen we nog bij een kokosplantage om nu een aap in actie te zien komen die we eerst achterop een brommertje zagen zitten. Rob dacht dat het een baboen was. In ieder geval klimt hij aangelijnd naar boven een palmboom in en later valt er een kokosnoot naar beneden. Op de volgende moesten we wat langer wachten, want hij was meer aan het spelen, dan zich bezig te houden met die kokosnoten.
Het is wel duidelijk dat ook hij zich goed aanpast aan het klimaat.

We hobbelen verder van het ene strand naar het volgende, het lijkt wel op een vergelijkend warenonderzoek. En we krijgen er geen genoeg van!! De kinderen spelen weer met Thaise kinderen als die er zijn en het blijft mooi om daar naar te kijken. Onze kids zwemmen al vaker met kleren aan, zoals de Thai doen. Ook wel handig, want dan verbranden er niet zoveel blote lichaamsdelen.

Op 1 april pakken we vanaf Chumphon de vroege boot, die ons in een kleine twee uur naar het eiland Koh Tao brengt.
Wat het ook moge worden (nadat we verschillende minder positieve berichten over het eiland hadden vernomen), de bootreis met die mooie uitzichten over de steeds vager wordende kustlijn en die inmense zeemassa om ons heen, die hebben we vast in ons zak zitten!!

En het eiland zelf?? We zitten aan de zuidwestkant in een Freedom Beach Bungalow. De naam doet zijn eer aan. Vredig, mooi strand en prachtige vissen zwemmend tussen het koraal, waar we vanaf het strand heen kunnen. Echt een plek om tot rust te komen!! En dat doen we dan ook.

Morgen gaan we weer naar het vasteland, terug naar Chumphon, waar onze fietsen en de rest van de bagage nog bij het Hotel is.
Vandaaruit steken we over naar Kraburi, aan de westkust en verder naar Ranong voor het verlengen van de visa.
Dat is nu even heel belangrijk zodat we de mogelijkheid hebben om een vervolg aan dit verslag te geven! Jullie horen wel weer van ons!

Liefs van ons allen!!